اعتقاد به برگزیدگی و برتری قوم یهود، ارتباط تنگاتنگی با دیگر آموزه‌های این دین دارد. از این رو می‌توان اعتقاد به برگزیده بودن قوم یهود را اصلی‌ترین و کلیدی‌ترین آموزۀ یهودیت به شمار آورد. آنان خود را از همۀ انسان‌ها برتر و بالاتر می‌دانند و معتقدند که بقیۀ انسان‌ها باید در خدمت آن‌ها باشند. با تأمل در قرآن معلوم می‌شود که تفضیل به معنای برتری نیست و منظور از آن، اعطای یک نوع ویژگی و فزونی از طرف خدا به آن‌ها در میان مردم زمانة خودشان است؛ یعنی فضل به قوم موسیu در زمان خودش است، نه اینکه نسبت به همگان و در همۀ زمان‌ها باشد.
)