نزدیک به ده قرن از اولین ترجمۀ قرآن به زبان فارسی می‌گذرد و همچنان به دلیل نیاز روزافزون به ترجمه، هر از گاهی شاهد ترجمه‌های جدید قرآن هستیم. با این حال، برخی واژگان نیاز به ترجمه و پژوهش دارند. یکی از این واژگان مراوده است. فعل مراوده 8 بار در قرآن (ر.ک: یوسف/ 23، 26، 30، 32، 51 (2 بار) و 61؛ قمر/ 37) و 3 بار در احادیث آمده است. این استعمال، مختص قرآن بوده و از ابتکارات قرآنی است. در کتاب‌های تفسیر و به تبع آن در ترجمه‌های صورت‌گرفته، از این فعل به عنوان «نزدیکی کردن» و «رابطۀ جنسی» تعبیر شده است. ولی آیۀ 61 سورۀ یوسف و احادیث ذکرشده این معنا را نقض می‌کنند. مادۀ «رَوَدَ» بر تکرار فعل، لطافت و نیرنگ دلالت می‌کند. استعمال این ماده در باب مفاعله بهمعنای مشارکت در فعل است. در ترکیب «راودَ+ه+ عن» با کلمۀ بعد، دو عامل بر سر کلمۀ بعد از حرف «عن» نزاع دارند و تعدیۀ فعل به وسیلۀ این حرف، متضمن معنای مخادعه و مراوغه است و بر خلاف استعمال این فعل با حرف جرّ «علی»، استعمال سلبی دارد.
)