Conceptual Analysis and Identification of the “Dābbat al-Arḍ: دابة الارض Based on Internal and External Evidences

Document Type : Original

Author

Corresponding Author, Assistant Professor, Department of Theology Education, Farhangian University, Tehran, Iran

Abstract

The “Dābbat min al-Arḍ: دابة الارض” (Creature from the Earth) is mentioned in verse 82 of Surah (Chapter) An-Naml. Most Sunni commentators have regarded it as a supernatural animal destined to appear near the Day of Judgment, with some accepting only its animal aspect and refraining from detailing its attributes. However, in Shi'i exegeses, Imam Ali (pbuh) is often identified as the embodiment of the Dābba, and its emergence is linked to the threshold of the Resurrection or the event of Raj'at (return). Both perspectives agree that the Dābba will communicate with people, wound them, or mark them according to their faith or disbelief. This research, employing a descriptive-analytical approach and relying on internal evidences including context and thematically related verses as well as narrations and historical data, arrives at novel conclusions regarding the concept and identification of the “Dābbat al-Arḍ.” According to the findings, the concept of the Dābba corresponds to Imam Ali (pbuh), and the time of its emergence is identified as the Battle of Badr, where he played a decisive role and caused the death of many leaders of the polytheists.

Keywords

Main Subjects


  1. قرآن کریم.
  2. ابن‌ابى‌حاتم، عبدالرحمن بن محمّد. (1419ق). تفسیر القرآن العظیم. عربستان سعودی: مکتبة نزار مصطفى الباز.
  3. ابن‌ابی‌الحدید، عبدالحمید بن هبة‌الله.‏ (1404ق). شرح نهج البلاغة. قم: مکتبة آیة الله المرعشی النجفی‏.
  4. ابن‌اثیر، عزّالدین علی بن محمد. (1385ق). الکامل فی التاریخ. بیروت: دار صادر.
  5. ابن‌شهرآشوب، محمد بن على‏. (1379ش). مناقب آل ابی‌طالب. قم: علامه.
  6. ابن‌عاشور، محمّد طاهر (1420ق). التحریر و التنویر. بیروت: مؤسسة التاریخ العربی‏.
  7. ابن‌عطیه، عبدالحق بن غالب. (1422ق). المحرر الوجیز فی تفسیر الکتاب العزیز. لبنان: دار الکتب العلمیه.
  8. ابن‌قتیبه، عبدالله بن مسلم. (1411ق). تفسیر غریب القرآن. بیروت: دار و مکتبة الهلال‏.
  9. ابن‌قیس هلالى، سلیم. (1405ق). کتاب سلیم بن قیس. قم: الهادی.
  10. ابن‌منظور، محمد بن مکرم. (1414ق). لسان العرب. بیروت: دار صادر.
  11. ابن‌هشام، عبدالملک. (بی‌تا). السیرة النبویة. بیروت: دار المعرفه.
  12. ابوالفتوح رازى، حسین بن على. (1408ق). روض الجنان و روح الجنان فی تفسیرالقرآن. مشهد: بنیاد پژوهش‌هاى اسلامى.
  13. آلوسی، محمود بن عبدالله. (1415ق). روح المعانی. بیروت: دار الکتب العلمیه.
  14. بغوی، حسین بن مسعود. (1420ق). معالم التنزیل. بیروت: دار إحیاء التراث العربى.
  15. بلخی، مقاتل بن سلیمان. (1423ق). التفسیر. بیروت: دار إحیاء التراث العربى‏.
  16. بهادری جهرمی، روح‌الله؛ مجد فقیهی، محمدعلی (1396ش). «مصداق‌شناسی آیۀ دابة الارض با توجه به روایات فریقین». حدیث پژوهی، 9(2)، ص 207- 238. doi: 10.22052/hadith.2018.111181
  17. بیضاوی، عبدالله بن عمر. (1418ق). أنوار التنزیل و أسرار التأویل‏. بیروت: دار إحیاء التراث العربى‏.
  18. ثعالبى، عبدالرحمن بن محمد. (1418). الجواهر الحسان. بیروت: دار إحیاء التراث العربى‏.
  19. ثعلبی، احمد بن محمّد. (1422ق). الکشف و البیان. بیروت: دار إحیاء التراث العربى.
  20. جزری، مبارک بن محمد. (1367ش). النهایة فى غریب الحدیث و الأثر. قم: اسماعیلیان.‏
  21. حلى، حسن بن سلیمان بن محمد. (1421ق). مختصر البصائر. قم: مؤسسة النشر الإسلامى‏.
  22. دروزة، محمّد عزة. (1421ق). التفسیر الحدیث. بیروت: دار الغرب الإسلامی.
  23. راغب اصفهانی، حسین بن محمد. (1404ق). المفردات فی غریب القرآن. تهران: دفتر نشر کتاب.
  24. زرکشی، محمد بن عبدالله. (1376ق). البرهان فی علوم القرآن. بی‌جا: دار إحیاء الکتب العربیه.
  25. زمخشرى، محمود بن عمر. (1407ق). الکشاف، (مصحح: مصطفى‏حسین احمد). بیروت: دار الکتاب العربی.
  26. سمرقندی، نصر بن محمّد. (1416ق). بحر العلوم. بیروت: دار الفکر.
  27. سیاوشی، کرم و شعبانی کامران، اسماعیل. (1396ش). «بررسی مقصود از «ذرّیّة» و «الفلک المشحون» در آیۀ 41 سورۀ یس». آموزه‌های قرآنی، 14(25)، ص173-190.
  28. سید قطب، ابراهیم حسین. (1425ق). فی ظلال القرآن. بیروت: دار الشروق.
  29. سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر. (1404ق). الدر المنثور فى التفسیر بالمأثور. قم: کتابخانۀ آیت‌الله‌العظمى مرعشى نجفى‏.
  30. شریف رضى، محمد بن حسین.‏ (1414ق). نهج البلاغة، (مصحح: صبحى صالح)‏. قم: هجرت.
  31. صادقی تهرانی، محمد. (1406ق). الفرقان فى تفسیر القرآن بالقرآن و السنة. قم: فرهنگ اسلامی.
  32. صدوق، محمد بن علی. (1395ش). کمال الدین و تمام النعمة. تهران: اسلامیه.
  33. صفار قمی، محمد بن حسن. (1404ق). بصائر الدرجات. قم: مکتبة آیة الله المرعشی النجفی.
  34. صنعانی، عبدالرزاق بن همّام. (1411ق). تفسیر القرآن العزیز. بیروت: دار المعرفه.
  35. طباطبایى، سید محمدحسین. (1390ق). المیزان فی تفسیر القرآن. بیروت: اعلمی.
  36. طبرانی، سلیمان بن احمد. (2008م). التفسیر الکبیر. اربد: دار الکتاب الثقافى‏.
  37. طبرسی، فضل بن حسن. (1372ق). مجمع البیان فی تفسیر القرآن. بیروت: مؤسسة الأعلمی.
  38. طبری، محمّد بن جریر. (1412ق). جامع البیان فی تفسیر آی القرآن. بیروت: دار المعرفه.
  39. طبری، محمّد بن جریر. (بی‌تا). تاریخ الأمم و الملوک‌. بیروت: دار التراث.
  40. طوسى، محمّد بن حسن. (1411ق). الغیبة. قم: دار المعارف الإسلامیه.
  41. طوسى، محمّد بن حسن.  (بی‌تا). التبیان فی تفسیر القرآن. بیروت: دار إحیاء التراث العربى.
  42. عکبرى، عبدالله بن حسین. (1419ق). التبیان فى إعراب القرآن‏. ریاض: بیت الأفکار الدولیه.
  43. فخررازی، محمّد بن عمر. (1420ق). مفاتیح الغیب. بیروت: دار العلم للملایین.
  44. فراهیدی، خلیل بن احمد. (1409ق). العین. قم: دار الهجره.
  45. قاسمی، جمال‌الدین. (1418ق). محاسن التأویل. بیروت: دار الکتب العلمیه.
  46. قمى، على بن ابراهیم.‏ (1363ش). التفسیر القمى. قم: دار الکتاب.
  47. قونوی، اسماعیل. (1422ق). حاشیة القونوی علی تفسیر البیضاوی. بیروت: دار الکتب العلمیه.
  48. کلینی، محمد بن یعقوب. (1407ق). الکافی، (مصحح: على‌اکبر غفارى و محمد آخوندى). تهران: الإسلامیه.
  49. مراغى، احمد مصطفى. (بی‌تا). تفسیر المراغی. بیروت: دار الفکر.
  50. مصطفوى، سید حسن. (1385ش). التحقیق فى کلمات القرآن الکریم. تهران: مرکز نشر آثار علامه مصطفوی.
  51. میبدی، احمد بن محمّد. (1371ش). کشف الأسرار و عدة الأبرار. تهران: امیرکبیر.
  52. واقدی، محمد بن عمر. (بی‌تا). المغازی. بیروت: الأعلمى.