The Active Role of the Holy Qurʾān in Limiting the Number of Wives a Man Can Have

Document Type : Original

Author

Assistant Professor, Department of Islamic Sciences, Faculty Of Letters and Humanities, Shahrekord University, Shahrekord, Iran

Abstract

At the beginning of the revelation (Arabic: اَلْنُّزول, Romanized: al-nuzūl) of the Holy Qurʾān, men in Ḥijāz (Arabic: ٱلْحِجَاز) were allowed to marry (have a permanent marriage in) an indefinite number of women without respecting their rights. However, in the ninety-second chapter revealed (Arabic: ٱلنِّسَاء, An-Nisāʾ; meaning: The Women), men could marry a maximum of four women, provided they observed justice; otherwise, they could only marry one woman. Given the wisdom of the gradual revelation of the Qurʾān, the question arises: What pattern did the active role of the Holy Qurʾān play in establishing this limitation during its revelation? An examination of the wise aspects of the Qurʾān’s revelation and the significance of a gradual approach in cultural transformations necessitates an investigation of this issue. Analytical Examination of Various Evidence Shows: The Holy Quran institutionalized this limitation in three stages: Stage One: A wise silence in response to the prevailing culture, aiming to revive women’s status and establish the desirability of marriage through the Prophet’s practical example (Arabic: اَلْسّیرةُ الْنَبَویَّة, Romanized: Al-Sīra al-Nabawiyya, prophetic biography). Stage Two: Prohibiting new marriages for the Prophet ṣallā llāhu ʿalayhī wa-ʾālihī wa-sallama in sūrat al-Aḥzāb (Arabic: الأحزاب, meaning: the confederates, or “the clans”, “the coalition”, or “the combined forces”). Stage Three: Limiting the marriages of believers as stated in sūrat an-Nisāʾ. In this process, the first two stages set the groundwork for realizing the third stage.

Keywords

Main Subjects

References

  1. قرآن کریم.
  2. آلن مارلت‌، جی؛ بری، مارتاآ. (1371ش). روان‌شناسی تقلید، (ترجمۀ سیامک رضا مهجور و پروین غیاثی جهرمی). تهران: راهگشا.
  3. ابن‌اثیر‌، عزالدین. (1385ق). الکامل فی التاریخ. بیروت: دار صادر و دار بیروت.
  4. ابن‌اثیر، عزالدین. (1409ق). أسد الغابه. بیروت: دار الفکر.
  5. ابن‏‌جزى‌، محمد. (1416ق). التسهیل لعلوم التنزیل. بیروت: شرکة دار الأرقم.
  6. ابن‌شعبۀ حرانى‌، حسن بن على. (1404ق). تحف العقول عن آل الرسول(ص). قم: جامعۀ مدرسین.
  7. ابن‌عاشور‌، محمد بن طاهر. (بی‌تا). التحریر و التنویر. بیروت: مؤسسة التاریخ‏.
  8. ابن‏‌عرفه‌، محمد. (2008م). تفسیر ابن عرفه. بیروت: دار الکتب العلمیه.
  9. ابن‌عساکر، ابوالقاسم. (1415ق). تاریخ دمشق. بیروت: دار الفکر.
  10. ابوالقاسم‌زاده، مجید؛ کاظم‌نژاد، مهری. (1385ش). کنکاشی دربارۀ علل تعدد همسران پیامبر(ص). معرفت، 15(9)، 83-94.
  11. ابوحیان‌، محمد. (1384ش). الهدایة فی النحو. قم: مرکز جهانی علوم اسلامی.
  12. ابوزهره‌، محمد. (بی‌تا). أصول الفقه. قاهره: دار الفکر العربى.
  13. اربلی‌، علی بن عیسی. (1381ش). کشف الغمه. تبریز: مکتبة بنی‌هاشمی.
  14. بحرانى‌، یوسف. (1405ق). الحدائق الناضره. قم: دفتر انتشارات اسلامى.
  15. بستان (نجفی)، حسین. (1388ش). اسلام و تفاوت‌های جنسیتی. قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه و دفتر امور بانوان وزارت کشور.
  16. بهجت‌پور‌، عبدالکریم. (1394ش). شناخت‌نامۀ تنزیلی سوره‌های قرآن کریم. قم: مؤسسۀ تمهید.
  17. بیضاوى‌، عبدالله بن عمر. (1418ق). أنوار التنزیل و أسرار التأویل. بیروت: دار إحیاء التراث العربى.
  18. پاپکین‌، ریچارد؛ استرول، آوروم. (1389ش). کلیات فلسفه، (ترجمه و اضافات: جلال‌الدین مجتبوی). تهران: حکمت.
  19. حلى‌، حسن بن یوسف. (1388ش). تذکرة الفقهاء. قم: مؤسسۀ آل‌ البیت(ع).
  20. حلى‌، مقداد بن عبدالله. (1425ق). کنز العرفان فی فقه القرآن. قم: انتشارات مرتضوى.
  21. خویى، ابوالقاسم. (بی‌تا). البیان فی تفسیر القرآن. قم: مؤسسة إحیاء آثار الإمام الخوئى.
  22. درویش، محى‏الدین. (1415ق). إعراب القرآن الکریم و بیانه. حمص: الارشاد.
  23. الدنبرگ‌، هرمان. (1373ش). فروغ خاور (زندگی، آیین و رهبانیت بودا)، (ترجمۀ بدرالدین کتابی). تهران: اقبال.
  24. راسل‌، برتراند. (1373ش). تاریخ فلسفۀ غرب، (ترجمۀ نجف دریابندری). تهران: پرواز.
  25. راوندی، قطب‌الدین. (1405ش). فقه القرآن. قم: کتابخانۀ آیت‌الله مرعشی نجفی(ره).
  26. رشید رضا، محمد. (۱۳۷۳ش). تفسیر القرآن الحکیم الشهیر بتفسیر المنار. مصر: بی‌نا.
  27. رفیع‌پور، فرامرز. (1378ش). آنومی یا آشفتگی اجتماعی. تهران: سروش.
  28. رودگر‌، محمدجواد. (1388ش). معنویت‌گرایی در قرآن (مبانی، مؤلفه‌ها و کارکردهای معنویت قرآنی). پژوهش‌های اعتقادی کلامی، 4(14)، 15-32.
  29. زرکشى، محمد بن عبدالله. (1410ق). البرهان فی علوم القرآن. بیروت: دار المعرفه.
  30. زمخشری، محمود. (1407ق). الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل. بیروت: دار الکتاب العربی.
  31. سلامه، محمدعلى. (2002م). منهج الفرقان فی علوم القرآن. قاهره: دار نهضة مصر.
  32. سلیمی‌، علی؛ داوری، محمد. (1380ش). جامعه‌شناسی کجروی. قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
  33. صداقتی‌فرد، مجتبی. (1388ش). جامعه‌شناسی (کلیات، مفاهیم و پیشینه). تهران: نشر ارسباران.
  34. طباطبایى، سید محمدحسین. (1380ش). المیزان فی تفسیر القرآن. تهران: دار الکتب الاسلامیه.
  35. طبرسی، احمد بن علی. (1403ش). الاحتجاج. مشهد: نشر مرتضی.
  36. طبرسى، فضل بن حسن. (1372ش). مجمع البیان فى تفسیر القرآن. تهران: ناصرخسرو.
  37. طبرى، محمد بن جریر. (1412ق). جامع البیان فى تفسیر القرآن. بیروت: دار المعرفه.
  38. طوسی، محمد بن حسن. (1387ش). المبسوط. تهران: المکتبة المرتضویه.
  39. طوسی، محمد بن حسن. (1407ق). تهذیب الأحکام. تهران: دار الکتب الإسلامیه.
  40. عسکری، سید مرتضى. (1416ق). القرآن الکریم و روایات المدرستین. تهران: مجمع العلمى الإسلامى.
  41. علی، جواد. (1422ق). المفصل فی تاریخ العرب قبل الإسلام. بیروت: دار الساقی.
  42. عهد جدید. (بی­‌تا). (ترجمۀ پیروز سیار)، تهران: نشر نی.
  43. فاضل هندى‌، محمد بن حسن. (1416ق). کشف اللثام والإبهام عن قواعد الأحکام. قم: دفتر انتشارات اسلامى.
  44. فرجاد، محمدحسین. (1374ش). آسیب‌شناسی اجتماعی و جامعه‌شناسی انحرافات. بی‌جا: بدر.
  45. قاسمى، جمال‏‌الدین. (1418ق). محاسن التأویل. بیروت: دار الکتب العلمیه.
  46. قرطبى، محمد بن احمد. (1364ش). الجامع لأحکام القرآن. تهران: ناصرخسرو.
  47. کلاینبرگ‌، اتو. (1386ش). روان‌شناسی اجتماعی، (ترجمۀ علی‌محمد کاردان). تهران: انتشارات علمی و فرهنگی.
  48. کلینی، محمد بن یعقوب. (1365ش). الکافی. تهران: دار الکتب الإسلامیه.
  49. کوئن، بروس. (1388ش). مبانی جامعه‌شناسی، (ترجمه و اقتباس غلام‌عباس توسلی و رضا فاضل). تهران: سمت.
  50. لوبون، گوستاو. (1318ش). تمدن اسلام و عرب، (ترجمۀ محمدتقی فخرداعی گیلانی).تهران: کتابفروشی و چایخانه علمی..
  51. مجلسی، محمدباقر. (1404ق). مرآة العقول فی شرح أخبار آل الرسول. تهران: دار الکتب الإسلامیه.
  52. محسنی، منوچهر. (1380ش). جامعه‌شناسی انحرافات اجتماعی. تهران: کتابخانۀ طهوری.
  53. محقق کرکی، علی بن حسین. (1414ق). جامع المقاصد فی شرح القواعد. قم: مؤسسة آل‌ البیت(ع).
  54. مصطفوى، سید حسن. (1360ش). التحقیق فی کلمات القرآن الکریم. تهران: بنگاه ترجمه و نشر کتاب.
  55. مطهری، مرتضی. (1371ش). نظام حقوق زن در اسلام. قم: صدرا.
  56. معرفت، محمدهادی. (1415ق). التمهید فی علوم القرآن. قم: مؤسسة النشر الإسلامى.
  57. مکارم شیرازی، ناصر؛ و همکاران. (1374ق). تفسیر نمونه. تهران: دار الکتب الإسلامیه.
  58. میرمحمدى زرندى، ابوالفضل. (1377ش). تاریخ و علوم قرآن. قم: دفتر انتشارات اسلامى.
  59. ناس، جان. (1381ش). تاریخ جامع ادیان، (ترجمۀ علی‌اصغر حکمت). تهران: انتشارات علمی و فرهنگی.
  60. نجفى، محمدحسن. (1404ق). جواهر الکلام فی شرح شرائع الإسلام. بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  61. واعظی، محمدجواد. (1388ش). زن در جاهلیت. تاریخ اسلام در آینۀ پژوهش، 6(24)، 135-159.
  62. هیوم، رابرت. (1362ش). ادیان زندۀ جهان، (ترجمۀ عبدالرحیم گواهی). تهران: نشر فرهنگ اسلامی.

Files

Share

How to cite

Statistics